O desplumier de Alberto Gende

O 15 de xuño foi a exposición de artistas de Carballo e comarca. Xa fun varias veces e, no Faiado do Pazo da Cultura fai moita calor. Así que pensei de romper co protocolo, e quixen ir de bikini e cun abano, pero non quero que a xente pense que son menopáusico. Pero decidín aguantar o tipo e fun como Deus manda. Menos mal que nada mais entrar, as cores, que Alberto Gende ceibou, estaban por alí soas e salpicaban frescor. A cor amarela veume a saudar, pois fumos xuntos a escuela, tamén nos saudou, pois é neto de Ernesto de Canaveiras, a cor vermella. Xa vedes que fago pareados, e que tamén había poesía no faiado!. Miramos para as obras e todo estaba cuberto con lenzos brancos. Empezaron os discursos, e mentras o meu curmán Xoan gravaba os discursos, os discursores, os actores e a autora da obra adicada a Alberto, Rosalía Fernández,eu puña cara de entendido. Todo acabou moi ben cunha chea de aplausos e deseguido destaparon as obras e as botellas, tortillas, empanadas...do convite. As tortillas, as empanadas estaban moi boas, do viño non falo, porque senón vades a pensar que falo co viño. No medio do convite chegou unha brigada forestal a cortar a herba e a podar a extraordinaria medrada da natureza nun cadro paixasístico, tal seguía a ser a calor e aquel efecto invernadoiro. Fun a saudar a raiña da pintura, axeonlleime ante ela, alí estaba sentada no seu trono, e díxenlle:"Miragres(Milagros Cotelo), pareces unha adolescente, ainda que me levas sete días, ou é unha semana?, eu adolezo de adolescencia, parezo teu pai". Nesto que vexo ao Miguelo e saudeino, dicíndolle:"Hoxe, nunha foto túa no xornal, confundíronme contigo. E a verdade é que os dous somos calvos: eu de pelo e ti de apelido" e lembreieme, dous anos antes, noutra exposición, dun cadro del. Pintou unha ninfa recén xurdida das augas do Anllóns. Unha ninfa con ás, de pé e dandonos as costas, e ainda que non se lle vía a matrícula, parecía unha anxa. De fronte da ninfa e enriba da ponte principal do bosque do Añón, estaba o Miguelo mirando á ninfa, e díxenlle:"Ah malandrino! así vela ti só! Marchei, non fago unha crítica da exposición, pois non son crítico de arte, e nin sequera son de Artes. Vivo en Sofán.